وقتی یک دروغ میگی، فکر می‌کنی فقط همین یدونست. اما برای برملا نشدنش باید بازم بگی، تازمانی که جرعت پیدا نکنی برای گفتن حقیقت داری تو منجلاب دروغ غرق میشی.

از همه بدتر اینکه دروغ بگی و جرعت پیدا کنی بگی ولی بازم عذاب وجدان ولت نکنه.

وقتی نقش یکی دیگه رو بازی می‌کنی که هیچ وقت نمیتونی کوچکترین وجه مشترکی باهاش پیدا کنی، دقیقا داری دروغ میگی.